مَرامش سرقت از نیروی ِ کار ست سلاحش جوخه ی اعدام و دار ست
در عصر ِ جنگ و استثمار و سرکوب گلوله منطق ِ سرمایه دار ست
قلم از وصفش عاجز گشته، زیرا جنایت در حسابش بی شمار ست
سخن گفتن از آسایش حرام ست در آئینی که بر جنگ استوار ست
زمین هم روی ِ آرامش ندیده ست به این علّت که دولت برقرار ست
دموکراسی و آزادی در اینجا کماکان وعده و مُشتی شعار ست
به خون ِ کشته گان ِ خَلق سوگند که تا میهن پرستی افتخار ست
کشاورز از زمین سهمی ندارد که درد ِ مشترک زنجیر وار ست
نشانی از سعادت زندگانی ندارد، تا که مذهب پایدار ست
به زیر ِ یوغ ِ ننگ آلود ِ مذهب عدالت در خیال ِ اِنتِحار ست
مولّد هم در این نظم ِ کذایی تمام ِ سهمش از میلیون هزار ست
یقین تا مالکیّت جاودانی ست هَماره کارِگر مغلوب و خوار ست
حیات ِ اقتصاد ِ بورژوازی چون از بازار ِ فحشا و قمار ست
پس ارزان می شود سودای ِ انسان در این دولت که خود انسان مدار ست !
سرانجام ِ سیاهی ها سپیدی ست پلیدی و شقاوت درگذار ست
بِهِل بی پرده گویم ای ستمگر که آخِر سرنوشتت چون تزار ست
بدان ! سانسور هم سودی ندارد زمانی که حقیقت آشکار ست
به هنگام ِ سحر هر کاخ ِ ظلمی در عالَم، مَدفَن ِ سرمایه دار ست
در این میدان که می جنگد سیاوش
سپاه ِ شب به حال ِ اِحتِضار ست
سیاوش
۲۷ مرداد ۱۳۸۳
بند ۲۰۹ وزارت اطّلاعات
زندان ِ اوین
